Het debuutalbum “Time For A Change” van het Britse folkrockduo ‘Husky Tones’ werd eind 2015 door onze recensent omschreven als een ‘schot in de roos’. De opvolger “Who Will I Turn To Now?” die in de lente van 2017 door ons werd besproken bleek een extra bevestiging te zijn van al het goede wat al verteld werd over hun eerste plaat.

U zal zich misschien wel afvragen waarom we hier al die informatie verschaffen over de groep ‘Husky Tones’. Welnu, de reden hiervoor ligt in het gegeven dat ‘Husky Tones’ vanaf nu ‘Hangover Square’ heet maar nog altijd een duo is dat gevormd wordt door zangeres, pianiste en drumster Victoria Bourne en haar gitaar spelende partner Chris Harper, samen woonachtig in Bristol in het zuidwesten van Engeland.

We hebben hier het op 6 juni 2021 officieel verschijnende album “Painting With An Open Heart” van ‘Hangover Square’ in de cd-speler zitten en luisteren met veel plezier naar de negen door hen samen gecomponeerde songs die ze voor deze amper 33 minuten durende plaat hebben opgenomen met Mat Sampson als bassist en co-producer en Andy Edwards voor zes tracks op drums als extra instrumentale gastmuzikanten.

Ook voor Victoria en Chris was de lockdown voor de coronapandemie de aanleiding om in de eenzaamheid van hun afzondering nieuwe songs te gaan schrijven. Zo blijft er toch altijd iets positiefs toe te schrijven aan die ellendige virusperiode. Het nieuwe album werd dan ook haast integraal in hun eigen huis opgenomen met een goedwerkende internet-connectie om de twee andere muzikanten hun bijdrage aan de mix toe te laten voegen.

Als muzikale invloeden op hun rijkelijk georkestreerde folkrockwerk noemen ze o.a. singer-songwriters als Chris Whitley, Robert Plant en Gillian Welch. Het album “Painting With An Open Heart” begint met het korte instrumentale nummer “The Midnight Bell” en de volgende gezongen tracks horen wat ons betreft meer thuis in het folk- en popgenre dan onder de noemer ‘rockmuziek’. Zeker de songs “Retreat To Hangover Square”, “Ghost Train” en de donkere tracks “City Slumber” en “We’ll Get By Somehow” gelden als kenmerkend voor deze verhalende muziekstijl.

Voor wat meer optimistische klanken moeten we luisteren naar het nummer “Ladybird” (= Engels voor ‘lieveheersbeestje’) waarin het duo wijst op het feit dat we in deze speciale tijden meer attent en gevoelig zijn voor kleine, eenvoudige dingen zoals fauna en flora rondom ons die we dan ook naar waarde weten te schatten. Ook de sexy gezongen albumafsluiter “The Hunger” over liefde, seks en obsessies kan tot de positievere nummers op deze plaat gerekend worden.

De song “Angels And Anvils” is hun muzikale eerbetoon aan de Amerikaanse bluesrocker Chris Whitley die in 2005 op amper 45-jarige leeftijd aan longkanker overleed in Houston. Hij was de vader van ons Belgisch-Amerikaanse muzikale talent Trixie Whitley. Ook de actuele problematiek van vrouwenrechten en discriminatie krijgt de nodige aandacht op dit album in de vorm van het uptempo en met handclaps en akoestisch gitaarspel gebrachte nummer “A Thousand Prison Nights” waarin zangeres Victoria zoveel mogelijk vrouwen oproept om een eenheid te vormen in de strijd voor gelijkheid en respect. Goodbye and thank you to ‘Husky Tones’ and welcome and good luck to ‘Hangover Square’!

(valsam)